АЎТАР: Кара Розенблум
Фізічная актыўнасць можа дапамагчы знізіць рызыку развіцця дыябету 2 тыпу. Нядаўняе даследаванне, апублікаванае ў часопісе Diabetes Care, паказала, што жанчыны, якія робяць больш крокаў, маюць меншы рызыка развіцця дыябету ў параўнанні з жанчынамі, якія вядуць больш маларухомы лад жыцця.1 А даследаванне, апублікаванае ў часопісе Metabolites, паказала, што мужчыны, якія вядуць больш маларухомы лад жыцця, маюць меншы рызыка развіцця дыябету 2 тыпу ў параўнанні з мужчынамі, якія вядуць больш маларухомы лад жыцця.2
«Здаецца, што фізічная актыўнасць значна змяняе профіль метабалітаў арганізма, і многія з гэтых змен звязаны са зніжэннем рызыкі дыябету 2 тыпу», — кажа Марыя Ланкінен, доктар філасофіі, навуковы супрацоўнік Інстытута грамадскага здароўя і клінічнага харчавання пры Універсітэце Усходняй Фінляндыі і адзін з даследчыкаў даследавання, апублікаванага ў часопісе «Metabolites». «Павелічэнне фізічнай актыўнасці таксама паляпшае сакрэцыю інсуліну».
«Гэта даследаванне паказала, што большая колькасць крокаў у дзень звязана з меншай рызыкай дыябету ў пажылых людзей», — кажа вядучы аўтар даследавання Алексіс К. Гардуно, студэнт трэцяга курса сумеснай доктарскай праграмы па грамадскім здароўі Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Сан-Дыега і Дзяржаўнага ўніверсітэта Сан-Дыега.
Для пажылых жанчын кожныя 2000 крокаў у дзень былі звязаны з зніжэннем рызыкі развіцця дыябету 2 тыпу на 12% пасля карэкціроўкі.
«Што тычыцца дыябету сярод пажылых людзей, нашы вынікі паказваюць, што крокі ўмеранай і высокай інтэнсіўнасці былі больш моцна звязаны з меншай рызыкай дыябету, чым крокі лёгкай інтэнсіўнасці», — дадае Джон Белет’ер, доктар філасофіі, дацэнт сямейнай медыцыны і грамадскага здароўя ў Каліфарнійскім універсітэце ў Сан-Дыега і суаўтар даследавання.
Доктар Белетцьер дадае, што ў той жа кагорце пажылых жанчын каманда вывучала сардэчна-сасудзістыя захворванні, парушэнне рухомасці і смяротнасць.
«Для кожнага з гэтых вынікаў актыўнасць лёгкай інтэнсіўнасці была важнай для прафілактыкі, у той час як у кожным выпадку актыўнасць умеранай і высокай інтэнсіўнасці заўсёды была лепшай», — кажа доктар Белетцьер.
Колькі фізічных практыкаванняў трэба?
Па словах доктара Ланкінена, бягучыя рэкамендацыі па фізічнай актыўнасці для прафілактыкі дыябету 2 тыпу складаюць не менш за 150 хвілін на тыдзень умеранай інтэнсіўнасці.
«Аднак, у нашым даследаванні найбольш фізічна актыўныя ўдзельнікі рэгулярна займаліся фізічнай актыўнасцю не менш за 90 хвілін на тыдзень, і мы ўсё роўна змаглі ўбачыць карысць для здароўя ў параўнанні з тымі, хто займаўся фізічнай актыўнасцю толькі зрэдку або не займаўся ёй зусім», — дадае яна.
Аналагічным чынам, у даследаванні Diabetes Care сярод пажылых жанчын даследчыкі выявілі, што простая адна прагулка вакол квартала лічылася актыўнасцю сярэдняй інтэнсіўнасці ў гэтай узроставай групе.1
«Гэта таму, што з узростам людзі трацяць больш энергіі на фізічную актыўнасць, а гэта значыць, што для выканання пэўнага руху патрабуецца больш намаганняў», — тлумачыць доктар Белет’ер. «Для дарослага чалавека сярэдняга ўзросту з добрым здароўем тая ж прагулка па квартале будзе лічыцца лёгкай актыўнасцю».
У цэлым, доктар Ланкінен раіць звяртаць больш увагі на рэгулярнасць фізічнай актыўнасці ў паўсядзённым жыцці, чым на колькасць хвілін або тып практыкаванняў. Заўсёды важна выбіраць заняткі, якія вам падабаюцца, каб вы, хутчэй за ўсё, працягвалі іх займацца.
Час публікацыі: 17 лістапада 2022 г.